بچه ها قدر سلامتی تونو بدونید، آدم یه پا نداشته باشه، اما سالم باشه!
(نويسنده : صابر- وبلاگ :صابر )
ارسال به:
امروز سرانجام آن حلوای کامل رسید...
اومممم...
روحش شاد …عجب مرده خوشمزه ای بود
(نويسنده : دخترگيسوطلا - وبلاگ : گيس طلا )
ارسال به:
میترسم از اینکه به کل آدم دیگری شده باشم، یعنی آن شراگیم فرهیخته و اهل دلی که همه اش دنبال کتاب و خلوت و شعر و سکوت بود جای خودش را به یک شراگیم معمولی و خشک و خالی و کمی هم پفیوز داده باشد. از همانهایی که تا دلت بخواهد توی جامعه ریخته و همه عمرشان به دو دو تا چهارتا کردن میگذرد و یک قران یک قران جمع میکنند و خرج میکنند و زندگیشان میگذرد...الان من دقیقا یک شراگیم معمولی و خشک و خالی ام که توی مغز کوچکم چیزی نیست جز اینکه چطور میشود سه چهار میلیون جمع کرد و بعد چگونه میشود این سه چهار میلیون را کرد بیست سی میلیون و آن بیست سی میلیون را داد به یک صاحبخانه پدرسوخته ای و دیگر از شر اجاره خانه دادن راحت شد...
(نويسنده :؟ - وبلاگ : شراگيم )
ارسال به:
اونقدر وقت کم آورد که تلف میکندشان ..
از طرف: به موقع!
از طرف: به موقع!
(نويسنده : اتل متل - وبلاگ : پست سفارشي)
ارسال به:
زخم های آدم سرمایه اس حامد! سرمایه تو با این و اون تقسیم نکن . دادنکش . هوار نکش ٬ صبور و آروم و بی صدا همه چی رو تحمل کن
(شب یلدا – کیومرث پوراحمد)
ارسال به:
زیر پای او فرشی بود به قیمت یک میلیون تومان، وقتی آخرین آلبوم خواننده‌ی محبوبش را از اینترنت می‌دزدید.
(نويسنده : فواد - وبلاگ : راه من )
ارسال به:
من فالگیر کوچک غمگینی را دیدم که حافظ، پدرش بود…
(نويسنده : فواد - وبلاگ : راه من )
ارسال به:
اگه مي‌خواهيد خدا رو بخندونيد واسش راجع به برنامه‌هاتون صحبت كنيد.
(نويسنده : واقف - وبلاگ : شاهد قدسي)
ارسال به:
دیشب بدترین کابوس زندگیم را دیدم:
ازدواج با "کامران نجف زاده".
(نويسنده : ؟ - وبلاگ : مسيح بر كوه زيتون)
ارسال به:
اين روزها احساس مي‌كنم خيلي‌ها مرا دوست دارند؛ نه به خاطر كار، نه به خاطر پول، نه به خاط قيافه، فقط به خاطر خودم. خلاصه اين كه آفتاب اين روزها، دارد خيلي گرم بر من مي‌تابد.
(نويسنده : عيسي محمدي - وبلاگ : ساده لوح)
ارسال به:
در پارک، پسر جوان به دختری که عینک آفتابی زده بود گفت «آفتاب بدم خدمتتون؟»
و بدین ترتیب دوستی عمیقی میان آن‌ها شکل گرفت.
ارسال به:
اما زندگی و کار او بهترین درس ها را به ما- به من- داد، درس هایی که به دشواری فهم آثارش هستند، درس هایی که فهم آن از حوصله ی هوادارانی که او را به اندازه ی تیم فوتبال محبوب شان، سطحی و زیاد، دوست دارند خارج است.
(نويسنده : توكا نيستاني - وبلاگ: توكاي مقدس)
ارسال به:
آمدم بنویسم این آقای مانی می داند که سینما اکسیری دارد که می تواند آسانسور را هم بازیگر کند. حالا تو بگو: جوگیرم؟
(نويسنده : احمد ابوالفتحي- وبلاگ: روي شيرواني داغ)
ارسال به:
در باره ی "هادی فراهانی" قبلاً نوشته ام، پانزده سال پیش ایران را از ترس راکد ماندن و تبدیل شدن به یک "پیش کسوت" ترک کرد؛ او "پیش کسوت" ها را "فسیل" هایی می دید که به خاطر سن و سال شان درجه گرفته اند و حالا گرچه مقام ژنرالی دارند اما از هنر کم تر از یک سرجوخه می دانند.
(نويسنده : توكا نيستاني - وبلاگ: توكاي مقدس)
ارسال به:
خیال می کردم ما آدم ها سگ جان نیستیم. خیال می کردم نمی توانیم فشارها را تحمل کنیم و بلند شویم. اما انگار بازی دیگری است. دوستانی د اشتم که روزی روزگاری، خیال می کردم نبودن مان با هم دیوانه مان می کند. حالا نیستند و نبودشان سخت است ولی کشنده نیست.
(نويسنده : علي محبي - وبلاگ: من ديگر)
ارسال به:
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)